Απο ομιλια του Βουλευτη Ψαριανου

Τις ημέρες εκείνες έκαναν σύναξη ανοιχτή τα παιδιά και λάβανε την απόφαση, επειδή τα κακά μαντάτα πλήθαιναν στην πρωτεύουσα, να βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει. Μια παλάμη φως κάτω απʼ το ανοικτό πουκάμισο με το σταυρουδάκι του ήλιου όπου είχε κράτος και εξουσία η άνοιξη. Και πήγαιναν πάλι μπροστά οι νέοι με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες. Και πολλοί φορούσαν μαντίλια και κασκόλ και μάσκες και κουκούλες γιατί έπεφταν βροχή τα χημικά, τα απαγορευμένα και στον πόλεμο. Και ήταν γεμάτος ο τόπος κάμερες που τους έγραφαν, αλλά έδειχναν οι κάμερες μόνο φωτιές και σπασίματα για να στήσουν ένα τηλεοπτικό σκηνικό, να τρομάξει ο νοικοκυραίος απʼ την εξέγερση των ανοικοκύρευτων, των μη νοικοκυραίων, απʼ την εξέγερση των δεκατριάχρονων και δεκαπεντάχρονων παιδιών που βγήκαν για πρώτη φορά στον δρόμο, επειδή ένας συμμαθητής τους εκτελέστηκε από σφαίρα η οποία με κατά παραγγελία πόρισμα εξοστρακίστηκε. Που ο δικηγόρος των δολοφόνων είπε ότι ήταν παρεξήγηση και θέλημα Θεού. Και ήξερε το πόρισμα μια βδομάδα πριν. Και το ανακοίνωσε πριν ανακοινωθεί επίσημα. Στην εξέγερση συμμετείχαν σε διατεταγμένη υπηρεσία ασφαλίτες με κουκούλες και λοστούς που έσπαγαν και έκαιγαν. Και δεν ήταν η πρώτη φορά. Και ήταν πάντα μαζί με κάτι φουσκωτούς με μπουφάν που έγραφαν το όνομα του αγγλικού ροκ συγκροτήματος POLICE. Και μπαινοβγαίναν στις κλούβες του συγκροτήματος με σιδερόφραχτους κρανοφόρους που είναι καλοί άνθρωποι του καλού κράτους των ασυστόλων και μιας εξουσίας όπου μήτε κλώνος, μήτε ανθός, δάκρυο ποτέ δεν έβγαλαν. Γιατί ήταν συνέχεια χειμώνας. Αλλά δεν υπήρχε τρόπος για να περάσει η άνοιξη παρά μονάχα αυτός. Και τον είχαν πάρει αμίλητοι και φωνάζοντας και αμίλητοι και φωνάζοντας πάλι αυτά τα παιδιά με τα πρησμένα πόδια που πάλι τους έλεγαν αλήτες και που ήθελαν να ανοίξουν τον δρόμο για να περάσει μια άνοιξη γιατί αρκετά σʼ αυτόν τον τόπο με τον χειμώνα".