Απο ομιλια του Βουλευτη Ψαριανου

Τις ημέρες εκείνες έκαναν σύναξη ανοιχτή τα παιδιά και λάβανε την απόφαση, επειδή τα κακά μαντάτα πλήθαιναν στην πρωτεύουσα, να βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει. Μια παλάμη φως κάτω απʼ το ανοικτό πουκάμισο με το σταυρουδάκι του ήλιου όπου είχε κράτος και εξουσία η άνοιξη. Και πήγαιναν πάλι μπροστά οι νέοι με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες. Και πολλοί φορούσαν μαντίλια και κασκόλ και μάσκες και κουκούλες γιατί έπεφταν βροχή τα χημικά, τα απαγορευμένα και στον πόλεμο. Και ήταν γεμάτος ο τόπος κάμερες που τους έγραφαν, αλλά έδειχναν οι κάμερες μόνο φωτιές και σπασίματα για να στήσουν ένα τηλεοπτικό σκηνικό, να τρομάξει ο νοικοκυραίος απʼ την εξέγερση των ανοικοκύρευτων, των μη νοικοκυραίων, απʼ την εξέγερση των δεκατριάχρονων και δεκαπεντάχρονων παιδιών που βγήκαν για πρώτη φορά στον δρόμο, επειδή ένας συμμαθητής τους εκτελέστηκε από σφαίρα η οποία με κατά παραγγελία πόρισμα εξοστρακίστηκε. Που ο δικηγόρος των δολοφόνων είπε ότι ήταν παρεξήγηση και θέλημα Θεού. Και ήξερε το πόρισμα μια βδομάδα πριν. Και το ανακοίνωσε πριν ανακοινωθεί επίσημα. Στην εξέγερση συμμετείχαν σε διατεταγμένη υπηρεσία ασφαλίτες με κουκούλες και λοστούς που έσπαγαν και έκαιγαν. Και δεν ήταν η πρώτη φορά. Και ήταν πάντα μαζί με κάτι φουσκωτούς με μπουφάν που έγραφαν το όνομα του αγγλικού ροκ συγκροτήματος POLICE. Και μπαινοβγαίναν στις κλούβες του συγκροτήματος με σιδερόφραχτους κρανοφόρους που είναι καλοί άνθρωποι του καλού κράτους των ασυστόλων και μιας εξουσίας όπου μήτε κλώνος, μήτε ανθός, δάκρυο ποτέ δεν έβγαλαν. Γιατί ήταν συνέχεια χειμώνας. Αλλά δεν υπήρχε τρόπος για να περάσει η άνοιξη παρά μονάχα αυτός. Και τον είχαν πάρει αμίλητοι και φωνάζοντας και αμίλητοι και φωνάζοντας πάλι αυτά τα παιδιά με τα πρησμένα πόδια που πάλι τους έλεγαν αλήτες και που ήθελαν να ανοίξουν τον δρόμο για να περάσει μια άνοιξη γιατί αρκετά σʼ αυτόν τον τόπο με τον χειμώνα".

ΙΚΑΡΟΜΕΝΙΠΠΟΣ

Λουκιανός ο Σαμοσατεύς
Ο Λουκιανός ο Σαμοσατεύς (120-180 μ.Χ. περίπου) γεννήθηκε στα Σαμόσατα, μια πόλη δίπλα στον ποταμό Ευφράτη, στο σημερινό Κουρδιστάν, στην εξελληνισμένη τότε Συριακή επαρχία με το όνομα Κομμαγηνή (τα Σαμόσατα λέγονται σήμερα Σαμσάτ και ανήκουν στην Τουρκία). Στην αρχή τον βρίσκουμε μέσα στο εργαστήρι του θείου του, που ήταν γλύπτης. Στο μικρό Λουκιανό όμως δεν άρεσε καθόλου η γλυπτική, ούτε και ήθελε να δουλεύει μαζί με το θείο του. Αντί γι' αυτό προτίμησε να μάθει τα ελληνικά και να σπουδάσει τη ρητορική τέχνη, στην οποία έγινε πράγματι πολύ καλός. Αυτό του έδωσε τη δυνατότητα να κάνει πολλά ταξίδια και να γνωρίσει πολλές χώρες. Από την Αντιόχεια της Συρίας, όπου εργάστηκε για πρώτη φορά ως ρήτορας, και τη Μικρασία, πέρασε στην Ελλάδα και ταξίδεψε πολλές φορές στην Ιταλία και τη μακρινή Γαλατία. Γύρω στα σαράντα εγκαταστάθηκε οριστικά στην Αθήνα, βιοποριζόμενος από τη σοφιστική, και ασχολήθηκε παράλληλα με τον σατιρικό διάλογο και την επικούρεια φιλοσοφία. Ο Λουκιανός έγραψε πολλά έργα. Σε μια εποχή που οι διανοοούμενοι φρόντιζαν να "ελληνοφέρνουν", τόνιζε πάντα τη Συριακή καταγωγή του, δίνοντας το παράδειγμα ενός Έλληνα μετέχοντος της Ελληνικής Παιδείας και όχι κατ' όνομα. Θεωρείται, μεταξύ άλλων, ο πατέρας της επιστημονικής φαντασίας, με έργα για διαστημικά ταξίδια και αστροναύτες, ανάμεσα στα οποία περιλαμβάνονται τα "Αληθής ιστορία" και "Ικαρομένιππος".

Να τους ζήσει …

ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΑΠΟ ( side21) ΑΓΡΥΠΝΟΣ

Τρίτη, 17 Ιουνίου 2008, 5:54:18 μμ noreply@blogger.com (Side21)
Και το όνομα αυτού ΓΑΡΥΦΑΛΛΟΣ ...

Ένα τριήμερο στη Νικαριά είναι πάντα ευχάριστη πρόκληση !!!Έτσι αφού αναβλήθηκε το προγραμματισμένο ταξίδι στη Χιό για συμμετοχή σε «Αχτίφ Δικανικής Ασχημίας» - ας όψεται η «ναυμαχία» των εφοπλιστών για τον έλεγχο των γραμμών του Αιγαίου !!! – με όλες τις παρεπόμενες οχλήσεις της τρόϊκας που συνεδρίαζε ερήμην μου και εξακόντιζε βροχηδόν τα απειλητικά SMS για της συνέπειες της απουσίας μου …Με χαρά αποδέχτηκα την πρόσκληση αγαπητού μου φίλου απ’ τις ΡΑΧΕΣ (το χωριό των ανυπότακτων Ικαριωτών με τα μενίρ ...και τις περίεργες συνήθειες σχετικά με τη διασκέδαση και τη μέθοδο μέτρησης του χρόνου)να παρευρεθώ στη βάφτιση του εγγονού του.
Αφού ταχτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο μας στον Αρμενιστή …



Δροσιστήκαμε κι ήπιαμε τα ουζάκια μας στην μαγευτική παραλία της Μεσαχτής …


Απολαύσαμε φρέσκο ψάρι στο Γιαλισκάρι …

Σκαρφαλώσαμε στην κορφή του «Αθέρα» σ’ ένα ειδυλλιακό τοπίο πάνω απ’ το φράγμα στο οροπέδιο του ΠΕΖΙ σ’ ένα ξωκλησάκι που σκιάζονταν από καστανιές κι αγριοβαλανιδιές …
Παντού η αίσθηση του γαρύφαλλου, απ’ τις γλάστρες στα τραπέζια ως το κρασί και τις μπομπονιέρες !!!
Στο καζαναριό μοσχομύριζαν τα αγριοκάτσικα «ρατσκό» και οι λοιποί μεζέδες … Τελικά ο νεοφώτιστος πήρε ευχάριστα το μπανάκι του …Ο Πράμνιος οίνος Ειδικής παραγωγής «ΓΑΡΥΦΑΛΛΟΣ» έρεε ακατάπαυστα ανεβάζοντας το κέφι στα ύψη…
– κινδύνεψε να αδειάσουν τα κρασοκέλια …



Τσιμπούσι, τραγούδι και χορός, υπό τους ήχους παραδοσιακής ορχήστρας – ακούσαμε και χορέψαμε τον «ΙΚΑΡΙΩΤΙΚΟ» σε διαφορετικές versions (κλασσική – ρόκ – τζαζ) με βιολί κρουστά και τσαμπούνα …
Το γλέντι άρχισε μεσημέρι και συνεχίστηκε μέχρι τα ξημερώματα …